قم شهری با جایگاه بسیار رفیع معنوی، سیاسی و فرهنگی است که در سالهای اخیر اقدامات خوبی برای توسعه زیرساخت‌های آن صورت گرفته است. با وجود تلاش همه کسانی که در این مسیر دغدغه داشته‌اند به نظر می‌رسد چند موضوع برای آینده بهتر در این شهر باید ساماندهی شود.
یکی از مسائل تبیین رابطه بین سنت و تجدد است. اینکه برخی در قم سنت محض را طلب می‌کنند و عده‌ای در جست و جوی تجدد حد و مرزی نمی‌شناسند از نقاط ضعف ماجرا است.
در این مسیر حوزه علمیه و مقام معظم رهبری تفکرات روشن و مشخصی دارند که میتواند چراغ راه کسانی باشد که در این شهر به مردم خدمت می‌کنند. این تناقض اگر با این روش حل شود میتوانیم برای آینده شهر تصمیمات خوبی بگیریم والا خادمان این شهر در هر موقعیت و برای هر تصمیمی باید نگران این دوراهی باشند.
مسئله دیگر این است که در قم مدیریت پایدار نداریم. در ۶ سالی که من شهردار قم هستم سه استاندار تغییر کرده و در دستگاه‌های دیگر هم بعضا چنین اتفاقی رخ داده است. واقعیت این است که این موضوع مثبتی نیست.
پایداری در مدیریت بسیار مهم است. تجربه مدیریت در عرصه‌های مختلف به من نشان داده برای پیاده کردن برنامه و شکل دهی به کار نمی‌توان به مدیریت‌های دو سه ساله امید بست. گاهی افرادی که در قم به سمت مدیریت می‌رسند از ابتدا قصد ماندن برای طولانی مدت را ندارند. ممکن است حتی عده‌ای قم را جایی برای رزومه سازی می‌دانند. این درحالی است که این شهر نیاز به مدیرانی دارد که چند سال در موقعیت خود پایدار بوده و برنامه محور حرکت کنند.
بحث دیگر در قم مربوط به مسائل قومیتی است. این شهر یک جایگاه خاص انقلابی و یک جایگاه بسیار ویژه معنوی دارد. در چنین شهری نباید بزرگان اجازه دهند مسائل قومیتی پررنگ و ویژه شود. باید شهر آماده برای پذیرش تمام علاقه‌مندان قم و تمام شیعیان از سراسر جهان باشد. با این نگاه میتوانیم سرمایه گذاران از سراسر جهان تشیع را به این شهر دعوت کرده و بهترین خدمت‌رسانی را داشته باشیم اما اگر تفکرات قومیتی پر رنگ شوند، نمی‌توانیم میزبان خوبی برای سرمایه‌هایی باشیم که اقتصاد شهری را شکوفا می‌کنند.
